Rembrandt van Rijn „Kobieta kąpiąca się w rzece”, olej na desce, 61,8x 47 cm, 1654 r. National Gallery, London, Wikipedia.

Rembrandt van Rijn „Kobieta kąpiąca się w rzece”, olej na desce,

To obraz światłocieniowy i laserunkowo- impastowy. Gest kobiety w iluzji przestrzeni w górę podciągającej koszulę namalowaną w tej partii impastowo, grubo czyli jako rzeczywista materialność farby, kontrastuje góra- dół z ciążeniem tej materii. Ten zabieg tworzy razem z osobista opowieścią o kobiecie w takiej scenerii, i w takiej jedynej chwili niepowtarzalność ponadczasową.

W muzeum Narodowym w Brukseli wisi obraz Goyi- pejzaż w którym niebo namalowane jest również impastą w stosunku do reszty widoku najgrubszą. Tworzy to największy kontrast iluzji przestrzeni z rzeczywistą przestrzennością farby, ale w głąb.

Geniusze malarstwa odkrywają w warstwie Formy zawsze coś jeszcze nowego, poza literaturą- Treściami.