Correggio "Alegoria występku"
Można zacząć analizę tego obrazu od Treści. Ten sposób od renesansowy i to znowu jak w przypadku Formy i całej istoty sztuki- "nie wprost"podania idei w wielopłaszczyznowym przekazie polega zastosowaniu obrazu mitologicznego po to aby powiedzieć o zjawiskach ponadczasowo i czasem a propos współczesności. Alegoria występku tłumaczy ten przekaz ze wskazaniem że ta przywara istniej jakby od zawsze a tu ma postać malarskiego przedstawienia. To przedstawienie obfituje w zabiegi formalne: tonalność barwy równocześnie ze zastosowaniem kontrastu kolorystycznego, postać perspektywy malarskiej z ustawieniem planów od jasnego tyłu harmonijnego i zgodnie z zasadą mimesis i zgodnie z naturą gdzie w rozległych pejzażach panuje perspektywa ostrości i powietrzna, zróżnicowania barw na przykład dla błękitów z tył i z przodu itd. Ciekawym zabiegiem jest zastosowanie perspektywy kulisowej z kompozycja skupioną (dla elementów w środku umieszczonych w kontrapoście) i kompozycją kulisową o której stanowi ujęcie dziecięcej postaci zupełnie z przodu- który to zabieg ustawia przestrzeń w głębi i powoduje większą przez to przestrzenność sceny. Umiejętny rozkład akcentów góra- środek i mistrzowsko potraktowane dodawanie elementów, tak że jedne (te nie akcentujące się ) nie przeszkadzają drugim (tym zaplanowanym jako akcent) dopełnia reszty. Po wnikliwym obejrzeniu tej sceny alegorycznej można snuć subiektywne- ale nie do końca interpretacje na temat stosunku autora do przedstawianego grzechu, występku. Data powstania dzieła poza pełniejszymi niż w renesansowych obrazach kształtami postaci i otoczenia mówi tez o nadchodzącej następnej po tym okresie epoce w sztuce- baroku. Baroku który stosował bardziej ekstremalne zabiegi formalne niż skupienie i obfitość a mające zasłonić przygnębiającą wiedzę o życiu i śmierci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz