Giotto, „Wypędzenie Joachima ze świątyni”, fresk, 1303-1305 r. 200x185 cm, Willa Scrovegni, Padwa. Wikipedia.

Giotto, „Wypędzenie Joachima ze świątyni”, fresk, 1303-1305 r.

To fresk- czyli malowidło w trudnej technice mineralnej, dotyczący biblijnego tematu. Odkrywcze ujęcie polega tu nie tylko na dobitnej perspektywie zbieżnej krawędziowej, ale na zapisie zaprzeczającemu średniowiecznej hieratyzacji planów, osób. Co prawda tylni plan jest „powietrzny” niebieski i uproszczony, ale postacie klasyczne, realistyczne, zanotowane nadzwyczajnie w zwyczajnych i uduchowionych gestach. Misternie oddane zapisy kolorystyczne i fakturowe, w jakimś stopniu drobny wpływ Bizancjum przez zastosowanie symboliki koloru złotego oznaczającego boskość i atrybutu- aureoli uzupełnia się o wyabstrahowanie w stosunku do tła budowli- w skali mniejszej niż postacie. Budowlą jest tu ambona, a Joachim to ojciec Marii- matki Chrystusa.

 Malarstwo Giotta zaczyna wielki okres w sztuce- odkrywczy Renesans, który operował systemem perspektywy malarskiej określonej przez wielkiego Leonarda d Vinci.