Giorgio de Chirico „Melancholia i tajemnica ulicy” , olej na płótnie, 1914r ; 88x72 cm, Wielcy malarze

Giorgio de Chirico „Melancholia  i tajemnica ulicy ”

Ten magiczny obraz jako typowa ale odrealniona przestrzeń ulicy, namalowany przez Chirico jest pełen niepokoju. Autor zastosował perspektywę malarską od renesansową ale zmodyfikowaną przez zastosowanie dziwnej perspektywy zbieżnej sprzecznie z naturą. W niej bowiem przypadki występowania  wielu punktów zbiegu są  nagminne ale dla sytuacji gdy nie zbiegają się piony, te punkty ulokowane są zawsze na linii poziomej- linii horyzontu która odpowiada jak wiadomo poziomowi oczu patrzącego. Artysta co było by widać jednoznacznie i dobitnie gdyby przedłużyć liniami zbiegi, zastosował zabieg taki że odpowiednie części miejskiego pejzażu zbiegają się do punktów zbiegu nie leżących na linii poziomej  tylko według porządku znanego tylko autorowi na płaszczyźnie. Jeden z elementów- wóz jest przedstawiony w perspektywie równoległej (aksonometrycznej) której nie ma w naturze. To światłocieniowe ujęcie bardziej niż kolorowe przywołuje zdobycze impresjonizmu, fowizmu  i głównie surrealizmu magicznego, którego Chirico był głównym najbardziej kreatywnym twórcą.