Koło żywota, treści i forma

Dalekowschodnie powiedzenie czy sentencja, a może przysłowie Mistrza, mówi o tym, że na początku żywota góry są górami, później nie są tylko górami i na końcu drogi czyli zwykle na starość znowu są tylko górami.

Dotyczy to jednak rozwoju po spirali a nie po kole. Czas staje się tu kluczowy.

Forma jest pusta a pustka jest formą śpiewają buddyjscy mnisi żebrając o jałmużnę. A nasza energia lecąc w przestrzeń i oby dalej, gdzieś się kończy czy ogranicza. To też dotyczy indywidualnego rozwoju.

W kulturze śródziemnomorskiej, antyczno- chrześcijańskiej postulowane w życiu powroty do początku nie mają takiego kołowego czy spiralnego charakteru. Raczej zakładają ruch linearny w jednym wymiarze.

Nie uciekniesz od Formy. Wiedział o tym genialny Gombrowicz, ten co umierając rzekł „malina” i skonał. Nie wie o tym zapewne typowy bohater swojego żywota poruszający się jak w filmie- dla którego jakakolwiek pusta chwila mija i pojawia się zawsze jakieś określenie siebie, rola, ego, tu i teraz.

A jednak się zdarzy: poczucie przegranej tuz przed śmiercią i najczęściej największe zranienie połączone z lękiem przed rozpadem w nicość i z odczuciem choćby przez chwilę jakby się było dzieckiem znowu.

Przypomina się może zapis zwątpienia na starość w czasie retrospektywy i podliczania w obrazie Malczewskiego z postacią starca odwracającego się i patrzącego na kamień przy drodze na którym znajdowała się liczba 62. Przypomina się może opis gaśnięcia w eseju i filmie mającym znamiona realności i prawdy. Zwątpienie w sens w licznych utworach literackich i wizualnych jest przez nas tylko ledwo rejestrowane.

Jak się ma to wszystko do wzruszającej chwili wspomnień czasu sprzed wielu lat, wzbudzonej jakimś pięknym utworem nie słuchanym od dawna? Czy to tylko intensywność emocjonalna, transcendentna chwila, czy zapowiedź przyszłego po ciężkim przejściu?

Na razie dążymy do tego aby w twórczości osiągnąć ledwo widok horyzontu za którym jest Tajemnica. Po niezbędnym czasie zdobywania warsztatu, formalnej gry, jest czas na to by móc już swobodnie wyrazić to co się zamierza bez oporu materii i przemijania. Wolność mimo wszystko.