Odrealnienie w życiowych sytuacjach

Odrealnienie w różnych życiowych sytuacjach to też pewien odwracalny mechanizm psychologiczny, socjologiczny i obyczajowy (ach te działy). Potencjalny Artysta życiowy i niekoniecznie polski niezrealizowany artystycznie inteligent co by się wolał pociąć i wyturlać  w pieprzu i soli pierwszego sortu  i jeszcze posypać pierzem (importowane chińskie tortury gorsze niż podróbki odzieży) niż przyznać że czegoś nie do końca pojmuje czy czuje, często zostaje wkręcony w opowieść niby prawdziwą i z rzeczywistego świata przez pewnego siebie Wkrętacza- Krętacza. Tak pozornie tyko dla żartu. Opowieść jest zwykle  podana tak sobie ale też z odpowiednią atrakcyjnością emocjonalną (intonacja w głosie i może gestykulacja) i dotyczy zdarzenia które prawie nie może się wydarzyć hipotetycznie. Artysta  daje się nabrać wierząc -          ( "No co Ty? Niemożliwe") i wywołując lekceważący śmiech lub uśmiech tym bardziej ironiczny im bardziej nieprawdopodobna historia. A padają później może komentarze-"Jakiś Ty naiwny" . A może na dnie duszy półświadome, ćwierć świadomie, albo w ciągu malejącym nieregularnie pojawia się przeświadczenie Komentatora o głupocie wierzącego. Chyba na pewno tak. Ot Głębia nieznana nam Laikom.

Jeżeli sztuka to Nierealne, Odrealnione i jest ukrytym celem prawie każdego (bo jakby wszyscy prawie to Artyści dzięki wzmożonemu przeżywaniu Świata którego zawsze mało, tylko z wyrażaniem się jakimś językiem duży problem)- to ten Wkręcony przez swoją wiarę w Niemożliwe jest może górą a nie Wkręcający.Wrażliwość siostra empatii i do tego wyobraźni  to środki do celu Nadprzyrodzonego i Ponadczasowego. Chwilo trwaj wiecznie.