Co to za żal ściska gardło

Co to za żal ściska gardło i to przysłowiowo a rzeczywiście i nie do końca wiadomo skąd. Na przykład robisz herbatę i słuchasz nagle starego utworu muzycznego o którym zapomniałeś, a który jest nie powtarzalny. Świadomość końca wtedy jakaś taka zamglona, i jakże dobitnie jesteśmy tu i teraz. Czy dużo wtedy czuje się bezwarunkowości poza tym żalem i przemijaniem? 
To co było w życiu, urasta do skończonego teatru, filmu czy opowieści. Czego będzie żal z tego świata zwłaszcza gdy kocha się go w dobrych przejawach i życie jako istnienie? Może paru utworów muzycznych, obrazów, zjawisk i bratnich dusz. I dlaczego najosobliwsze uczucie wtedy jako reakcja na to przemijanie to zgoda na dalszą podróż i może rezygnacja z walki o przetrwanie. Podróż do źródeł przecież. I czy w nieznane?