poniedziałek, 2 grudnia 2019
wtorek, 27 sierpnia 2019
poniedziałek, 15 lipca 2019
niedziela, 12 maja 2019
czwartek, 11 kwietnia 2019
piątek, 29 marca 2019
Rafael Santi "Portret Baldassare Castiglione", olej,
Ciemne tła za postacią, oszczędne w wyrazie a do tego obraz i przestrzeń w iluzji zbudowana za pomocą zróżnicowanych czerni i szarości- od ciepłych do jasnych, od jaśniejszych do ciemniejszych to przejaw malarstwa późniejszego w stosunku do Renesansu. W obrazie Rafaela zawarte zostało mistrzowskie zróżnicowanie faktur przestrzennych, czarnych i białych oczywi ście również w iluzji przestrzeni. Typowe równoważenie akcentów mniej istotnych- dłoni i twarzy autor wzbogacił akcentem głównym- walorowych, nadając znaczenia białej koszuli. Czernie aksamitne działają jako dziury, ale w zestawieniu z wyrazem twarzy i mimiką ciała nadają pełnej osobliwości temu odkrywczemu przedstawieniu- gdy perspektywa malarska i malowanie laserunkowo- impastowe przyobleka się w przestrzeń walorową. Dopiero malarze baroku wzbogacili taki sposób ukazywania świata.
wtorek, 26 marca 2019
Kurz, poranek i ludzkie drabiny
I przychodzi taki
poranek jak dziś, gdy kurz widać w pokoju, a po raz kolejny
„pozamiatane” i pozałatwiane sprawy istotne, które wobec
ostateczności są bez znaczenia. Ale przecież trzeba się pilnować
ażeby nie pomieszać świata i wytrzymać swój los.
I odchodzi taki
poranek bez żalu ze świadomością drobnego spełnienia, i
zasdności celu w tym „tu i teraz”, a wobec tego co było. A
mechanizm jest i powtarzalny i dotyczy zmian. I nagle stało się to,
że świat był tu zawsze, a ja już nie jestem pierwszej młodości
tylko może trzeciej. Tylu ludzi przez te lata spotkałem, a wszyscy
z drabiną na karku czekają na wejście do Raju
środa, 20 marca 2019
niedziela, 17 marca 2019
piątek, 15 marca 2019
Bronzino "Portret Eleonory Toledańskiej z synem Giovannim" olej
To przykład włoskiego malarstwa z niderlandzkim zamiłowaniem do szczegółów.
Desenie dotyczące tkanin użytych na odzienia postaci matki i syna są rzeczywiście oddane imponująco. Ascetyczność otoczenia kontrastuje tu z wysmakowanym przepychem, a delikatne światło za postacią Eleonory podbija jeszcze akcentowość głowy. To taki sam efekt jak żółtawe światło na twarzy i wokół nakładające się ze zbłękitnieniem w obrazie "Mona Lisa" Leonarda da Vinci, dające zzielenienie w tle.
W tym portrecie Bronzina namalowanym perfekcyjnie w technice laserunkowo- impastowej, osobliwości i wyrazu dopełnia określony wyraz psychologiczny postaci- mimika twarzy i ustawienie całych postaci. kontrastowość błękitu z żółciami, ugrami i łagodnymi brązami i dopełniający całości fiolet i czernie ciepłe określają też do końca niepowtarzalność i ulotność chwili zatrzymanej w czasie w tym ponadczasowym dziele malarskim.
niedziela, 10 marca 2019
Hieronim Bosch "Wóz z sianem"
Trudno wyrazić zachwyt nad tym obrazem i całą twórczością tego artysty. Zamiłowanie do szczegółów, oniryczność przedstawień, małe postacie w wielkim świecie, grożnym i poetyckim zarazem, i surrealne zabiegi, to tylko niektóre wyróżniki malarstwa tego niderlandzkiego Mistrza.
Jak zwykle jakiś geniusz staje się prekursorem kierunku w sztuce który pojawia się po wiekach, by zakwitnąć jak w Renesansie perspektywa malarska.
To dwuznaczności , niemożliwości dotyczące kształtów i odwracalność scenerii, klimatów, planów dające oznakę przebogatej wyobraźni i wrażliwości wybitnego twórcy oferującego szczególnie przestrzenie w iluzji nie z tego świata
Perspektywa symultaniczna dla dużych odległości czasowych a nie dla faz ruchu jak w futuryzmie, obecna w średniowieczu w teatrze w postaci żywotów świętych, w ołtarzach nagminnym realizowała się jako najczęściej trzy kadry scen dotyczących tego samego.
A sceny biblijne z tym przedstawieniu Hieronima Boscha przeplatają się z realistyczną sceną doczesności i wyobrażenie jakiejś przestrzeni piekielnej.
I wielkie malarstwo od strony Formy w systemie perspektywy malarskiej uzupełnia się tutaj o Treści, opowieść dydaktyczną w której wszyscy ludzie to durnie, a tylko prawdziwie ludzki jest Chrystus w chmurach. Całości dopełnia bogata symbolika i zaduma nad absurdalnym losem.
piątek, 15 lutego 2019
sobota, 9 lutego 2019
czwartek, 7 lutego 2019
Rembrandt
van Rijn „Kobieta kąpiąca się w rzece”, olej na desce, 61,8x
47 cm, 1654 r. National Gallery, London, Wikipedia.
Rembrandt
van Rijn „Kobieta kąpiąca się w rzece”, olej na desce,
To
obraz światłocieniowy i laserunkowo- impastowy. Gest kobiety w
iluzji przestrzeni w górę podciągającej koszulę namalowaną w
tej partii impastowo, grubo czyli jako rzeczywista materialność
farby, kontrastuje góra- dół z ciążeniem tej materii. Ten zabieg
tworzy razem z osobista opowieścią o kobiecie w takiej scenerii, i
w takiej jedynej chwili niepowtarzalność
ponadczasową.
W
muzeum Narodowym w Brukseli wisi obraz Goyi-
pejzaż w którym niebo namalowane jest
również impastą w stosunku do reszty widoku najgrubszą. Tworzy
to
największy
kontrast iluzji przestrzeni z rzeczywistą przestrzennością
farby, ale w głąb.
Geniusze
malarstwa odkrywają w warstwie Formy
zawsze coś jeszcze nowego, poza literaturą- Treściami.
Subskrybuj:
Posty (Atom)