Giovanni Bellini„Madonna wśród drzew”, olej na desce, 74x58, 1486r. , Galleria dell’ Academia, Wenecja 

Giovanni Bellini„Madonna wśród drzew”

Przedstawienie sacrum i  poetyckie ujęcie Madonny z Dzieciątkiem.

W czasie gdy powstawał ten obraz  jeszcze pobrzmiewały zasady od średniowiecznego malarstwa na desce- temperowego i werniksowanego- trwałego dzięki dużej ilości pigmentu mineralnego ale już wielki Jan van Eyck  sprecyzował do końca zasad y malarstwa olejnego jego technologii i dokonał wszystkich swoich wielkich formalnych odkryć, a  Leonardo nie określił jeszcze do końca zasad systemu perspektywy malarskiej wziętej z widzenia natury przez każdego - Jeszcze nie pojawiła się "Mona Lisa".

Pobrzmiewały wtedy jakby od zawsze zasady tworzenia dowolnych przedstawień jako świętych, uduchowionych, mistycznych, poetyckich, biblijnych a także ponadczasowych i odrealnionych. Idealizacja scen w naturalnym krajobrazie. obowiązywała w sztuce także dając tę specyfikę obrazu zgodnie z naśladownictwem natury- ambiwalentnie. Prawdopodobnie w stosunku do natury i boskie do całego świata, po kosmos. 

W tym obrazie Belliniego -delikatność, poetyckość ujęta jest nie tylko gestem postaci, ich wyrazem psychologicznym, ale też tonalnością i ogólnie postacią klasycznej perspektywy malarskiej. a więc też malarstwem laserunkowo- impastowym. Są tam stonowane kontrasty kolorystyczne, dwuznaczność błękitu jako nieba i szaty Madonny, duża przestrzenność sceny i zagadkowa płaszczyzna w złamanej zieleni dla pierwszego planu za postaciami. Literackość czyli konkretna opowieść podana jest środkami do oglądania tworząc wizualność ze świata nie z tej ziemi.