Złoty podział i wegetarianizm

Jedyny gatunek zwierzęcy, owadzi przy którym ale tylko z pomieszczeniach swoich i zamkniętych, domowych, człowiek klaszcze z uznania, zachwytu, radości, czy z innych motywów i przeświadczeń to mole. Pantomimiczny to ich spektakl, bez słów a jak w pojęcia obfity, niby bez harmonii i porządku bezładny. „Wykonuję swój cel” mówi każdy z nich.

A myszki jakie urocze, uczłowieczone, filmowo- disnejowskie wobec losu króla Popiela o którym cisza. Małomówne. Nawet we Wigilię.

Wszystkie zwierzęta robią swoje, według celu praw Natury, według instynktów. Niby zgodne z jej Duchem. Wiedzące nie wiadomo skąd i wobec bez myślowej tożsamości co mają robić w danej chwili i to w każdej. Żyjące w wiecznym strachu o życie, ale z większą niż ludzie satysfakcją z przetrwania.

Takie bociany wiedzą kiedy odlecieć podrzucając dziecko ciążące w czasie lotu grawitacyjnie w płóciennej białej chuście.

Wśród zwierząt jeden osobnik zjada drugiego, ale tylko żeby zaspokoić głód. Na nic ludzka kultura robienia zapraw i ludzkie okrucieństwo zabijania tak sobie, bo „Ja „ . I to ludzkie zawieszenie między Naturą i Bogiem- fatalny stan.

No co prawda zachwycające niektórych koty bawią się swoją ofiarą w okrutny nie empatyczny sposób, ale to wyjątki.

W dalekowschodnich klasztorach osobliwego wyznania mnisi nadzy omiatają podłoże miotłą z gałęzi może kamienną posadzkę aby nie zabijać owadów, robaczków. Co wynika z potrzeby nie zabijania jakiegokolwiek żywego stworzenia.

Weganizm i wegetarianizm może wyniszczać?

Modne ruchy ekologiczne istnieją z definicji czy z empatii lub z potrzeby czucia awangardy ? Z potrzeby bycia awangardą?

Wizyta w ubojni zwierząt to traumatycze doznanie. Jak najmniej mięsa.

W wiekach przeszłych u ludów zdrowych przed zabiciem zwierzęcia- po to aby przeżyć, proszono je o łaskę poddaństwa i o wybaczenie. Gotowane warzywa i owoce maja buźki uśmiechnięte. Natura to chaos ale celowy,  a złoty podział to abstrakcja. Dlatego umiaru potrzeba mniej niż ślepej ortodoksji.