Należy odróżniać
 

Należy odróżnić stłumionego wrażliwca i neurotyka, który jakby ma mało empatii, od udającego ją psychopaty, który robi to, by zmanipulować innych, coraz to kolejnych z grupy ofiar pojawiających się dzięki różnorodności. A wśród psychopatów tego pierwotnego, od dającego się wyleczyć psychiatrycznie.

Należy rozróżnić wyjątkowość rzeczywistą wynikającą ze zdolności, uporu, pracy, talentu od udającej, wynikającej z relatywizmu postmodernistycznego co to powoduje że w imię tolerancji bezkrytycznej, każdy jest tak samo wybitny, ale najbardziej ten, co ma najwięcej bezwzględnej pychy podbitej biologiczna siła pozorną.

Jak i pokornego mistrza osadzonego w świadomości skończoności w tym świecie doczesnym, od pozornego udającego doskonałość i z garbem przerostów ego.

Należy rózróżnić piękno wynikające z porządku i połączenia wielu elementów w całość, która jest niepowtarzalna, niuansowa, osobliwa i wobec natury co to chaosem jest, od nakładania na wyjątkowe emocje przeciętnych i nawet kiczowatych przejawów.

Należy rozróżnić wreszcie co warto w zamęcie przemijania i braku trwałości.

Nie należy się objadać i ulegać za bardzo i też pewnie całości brać tak poważnie wobec tego, że przelotem tu jesteśmy. A mimo ciężkiego żywota i lęku przed nieznanym, cierpieniem i nicością, jest to piękny świat.